Największe sukcesy przyszły w latach 70-tych. "Mistrzowie podwójnej krótkiej", jak popularnie nazywani byli siatkarze z Rzeszowa, największe triumfy odnieśli pod wodzą trenerów Jana Strzelczyka oraz Władyslawa Pałaszewskiego. Plon ich pracy to: 4 złote medale mistrzostw Polski (1971, 1972, 1974, 1975), tytuł wicemistrzowski (1973), "brąz" (1970) oraz udział w europejskich pucharach - II miejsce w Pucharze Europy w 1973 roku, oraz III miejsce w Pucharze Zdobywców Pucharów w 1974 r. Największy sukces to rok 1975 i klubowe wicemistrzostwo świata. Trzon ówczesnej kadry tworzyli: Bronisław Bebel, Stanisław Gościniak, Marek Karbarz, Jan Such, Alojzy świderek, Wiesław Radomski. Rzeszowianie odgrywali czołowe role w reprezentacji Polski oraz kadrze olimpijskiej (B. Bebel, J. Such, S. Gościniak i M. Karbarz). O sile Resovii niech świadczy fakt, że reprezentanci Polski siedzieli w Resovii na ławce rezerwowych...
W latach 80-tych pod wodzą trenera Jana Sucha Resovia sięgnęła jeszcze po 2 brązowe medale mistrzostw Polski. Po odejściu trenera Sucha skończyła się trwająca niemal 20 lat "złota era" dla siatkarzy Resovii. Drużyna sezon za sezonem obniżała swe loty. Rok 1991 to czarny rok w historii rzeszowskiej siatkówki, gdyż po 22 latach gry w ekstraklasie drużyna została zdegradowana do serii B...
W
sezonie 2001/2002 znów jaśniej zaświeciło słońce, a to za sprawą nowych
sponsorów. Jednak nie wszystko było takie różowe. Drużyna zmieniła nazwę z
CWKS Resovia na AKS m-punkt Rzeszów. Wymazanie z nazwy klubu słowa RESOVIA
miało tragiczne skutki. Kibice odwrócili się plecami do tego dziwnego
tworu, a drużyna pozbawiona wsparcia kibiców spadła do II ligi...
Wydawało się, że to koniec siatkówki w Rzeszowie. Jednak do sterów doszli
dawni wielcy zawodnicy tego klubu. Pan Marek Karbarz (dyrektor sportowy),
Wiesław Radomski, którzy przywrócili dawną nazwę RESOVIA (po awansie do
serii B ). Ci Panowie postanowili odbudować potęgę Resovii. Na efekty ich
pracy nie trzeba było długo czekać, bowiem w następnym sezonie 2002/2003
udało się awansować z powrotem po roku przerwy do serii B.
Sezon
2003/2004 to wspaniała postawa beniaminka Resovii Rzeszów w serii B i
wywalczony awans do ekstraklasy siatkarskiej po 14 latach nieobecności.
Dużą część tego awansu należy zapisać na konto trenera Jana Sucha, który
za namową swych kolegów z parkietu zgodził się obiąć stanowisko pierwszego
trenera drużyny i razem z nią awansował do ekstraklasy siatkarskiej!
Rok 2004 to także ważny rok ze względów na halę w jakiej gra Resovia. Otóż
po prawie 50 latach z zasłużonej hali ROSiR-u siatkarze przeprowadzili się
na nowoczesny obiekt, (największy i najnowocześniejszy w PLS) halę "Podpromie".
Czy najbliższe lata znów zapiszą się złotymi zgłoskami w historii Resovii? O tym przekonamy się już niebawem...
Awans
do Ekstraklasy w znaczący sposób rozbudził nadzieje kibiców na to, że po
14 latach nieobecności, drużyna Resovii na stałe zagości na siatkarskiej
mapie Polski. Dlatego też przed sezonem działacze w porozumieniu z
trenerem Janem Suchem postanowili wzmocnić beniaminka PLS. Do zawodników,
którzy wywalczyli awans dołączyli: Tomasz Józefacki, Piotr Łuka, Siergiej
Żywołożnyj oraz Sławomir Szczygieł.
Pierwszą rundę sezonu 2004/2005 podopieczni trenera Sucha zakończyli na 6
miejscu (po triumfach u siebie nad Mostostalem, Nysą i Rybnikiem oraz
wyjazdowemu zwycięstwu w Sosnowcu nad Energią), sprawiając swoim kibicom
niemałą niespodziankę.
Druga odsłona sezony niestety nie była już tak udana dla naszych
siatkarzy. Kolejne przegrywane mecze groziły spadkiem z PLS... Jednak pod
koniec drugiej rundy Akademicki Klub Sportowy Resovia, zmobilizowany, znów
zaczął imponować skutecznością i zdobywać cenne punkty. Po zwycięstwie w
Warszawie, podopieczni trenera Sucha byli prawie pewni utrzymania w
Polskiej Lidzie Siatkówki. Wygrywając w Radlinie z tamtejszym Górnikiem
zagwarantowali sobie udział w rozgrywkach Ekstraklasy w kolejnym sezonie i
mogli spokojnie przygotowywać się do fazy Play-Off, by móc jeszcze choć
trochę poprawić swoją lokatę.
Dwie pierwsze rundy Play-Off nie wypadły najlepiej. Rzeszowscy siatkarze w
pierwszej rundzie musieli uznać wyższość bełchatowskiej Skry, w drugiej
zaś - Mostostalu. Na osłodę w III rundzie drużyna pokonała dwukrotnie
pokonali sosnowiecką Energię i ostatecznie zajęli 7 miejsce.
|
1969 r. |
awans do I ligi |
|
1971,1972,1974,1975 r. |
mistrzostwo Polski |
|
1973 r. |
II miejsce w Pucharze Europy i wicemistrzostwo Polski |
|
1974 r. |
III miejsce w Pucharze Zdobywców Pucharów |
|
1974 r. |
Stanisław Gościniak, Marek Karbarz, Włodzimierz Stefański - mistrzami świata (Meksyk) |
|
1975 r. |
II miejsce w klubowych mistrzostwach świata |
|
1975, 1983 i 1987 r. |
Puchar Polski |
|
1976 r. |
Marek Karbarz, Włodzimierz Stefański, Bronisław Bebel - mistrzami olimpijskimi (Montreal) |
|
1970, 1977 r. |
brązowe medale MP |
|
1987 r. |
finał Pucharu Zdobywców Pucharów |
|
1991 r. |
spadek z I Ligi do "B" |
|
2004 r. |
awans do Polskiej Ligi Siatkówki (ekstraklasa) |
|
2006 r. |
V miejsce w Polskiej Lidze Siatkówki |
|
2009 r. |
Wicemistrzostwo Polski |
| 2010 i 2011 r. | Brązowy medal MP |
|
2012 r. |
Mistrzostwo Polski i
finał Pucharu CEV |
| 2013 r. |
Mistrzostwo Polski i SuperPuchar Polski oraz finał Pucharu Polski |
| 2014 r. | Wicemistrzostwo Polski |
| 2015 r. | Mistrzostwo Polski i drugie miejsce w Lidze Mistrzów |